Dores Cao non necesita presentación, leva anos fomando parte do claustro do IES As Mariñas e deixa unha fonda pegada en todos e todas os que a coñecemos.
No día do aniversario de Carvalho (con quen aparece na imaxe na Libraría Couceiro) dedícalle estas palabras:
Hoxe, 30 de outubro de 2020,
meu caro amigo, cúmprense os 110 anos do seu nacemento, un guieiro para as
galegas e galegos de ben: Ricardo Carvalho Calero. Unha mente precoz,
brillante, comprometida sempre no servizo á nación, á súa lingua e cultura. Si,
meu capitán, lémbroo tantas veces, saíndo da facultade onde tiña o seu
despacho, xubilado da docencia oficial, máis exercéndoa con todas e con todos
os que gozamos do privilexio de compartir algún tempo con vostede que camiñaba
a paso tranquilo, sempre coa carteira na man. Si, estou a velo achegarse á
libraria Couceiro, naquela esquina tan fermosa, agora nun magnífico edificio da
praza Cervantes, e sempre ollándoo dende a fascinación de estar ante o MESTRE.
Cando o traballo mo permitía, era un satélite escoitándoo embelesada e
formulándolle unha e mil cuestións que sempre
obtiñan unha resposta concisa, mesmo se lle preguntaba por unha obra que non
fora publicada, vostede lembrábaa perfectamente e eu fascinábame pola sua
sabiduría e memoria infinita.
Meu admirado Carvalho Calero,
lembro as súas palabras naquela librería, no andar superior, entre os libros
antigos e usados presentando a súa derradeira novela,
Scórpio, era o ano 87.
Tamén lembro, logo da lectura, as conversas con vostede dos seus anos de
universitario compostelán, a implicación no Seminario de Estudos Galegos, os
paseos polar rúa do Vilar cos nosos guieros, con Castelao que lle falaba da
concepción da peza teatral
Os vellos non
deben de namorarse, tantos anos antes da estrea en Bos Aires ou con Ramón
Otero Pedraio, e con tantos. Don Ricardo, naquela libraría Couceiro pasei horas
tan fermosas con vostede que non poido evitar a saudade, lembro como me escribía
dedicatorias das súas obras ou me regalaba algunhas esgotadas e, xa daquela, me
rondaba unha pregunta que segue en min: Como alguén pode facer tanto pola súa terra? E a resposta é porque a amou
sempre e mantivo a coherencia ata o último alento.
Coñecérmolo é valoralo ata o
infinito e máis alá: formámonos coa súa monumental
Historia da literatura
galega contemporánea ou
Libros e autores galegos e toda unha gama de estudos de
lingua e literatura, de produción creativa na poesía, no teatro ou na
narrativa. En fin, Galiza está e estará en débeda con vostede, querido don
Ricardo, por iso como explicarnos que tivésemos que agardar tantos anos para
homenaxealo coas Letras Galegas ou que a pandemia causara o aprazamento para o último
día de outono ou que as restricións dificulten as homenaxes que merece porque
vostede é imprescindíbel na nosa cultura e se foi o único que non puido ser
homenaxeado no mes de maio porque estabamos confinados e nos fins de outubro
estamos con peches perimetrais e restriccións así que debe ser tamén o primeiro
que teña dous anos na merecida homenaxe:
LETRAS
GALEGAS 2021 PARA R. CARVALHO CALERO!!!!
